Lord Vetroit benim en yakın arkadaşımdır diyerek söze başladı büyücü. Ashley olanlara halâ anlam verememişti. Yarı baygın bir şekilde yürüyordu. Ashley, Vetroit'in Lord olduğunu hiç tahmin etmemişti. Çünkü Vetroit bir lord gibi ukalâ değildi. Çok iyi huylu, cesur ve yürekliydi. Asla dostlarını geride bırakmazdı. Daniel can kulağı ile dinliyordu. Büyücünün şatosu görünmüştü. İlk karşılaşmalarındaki Vetroit'in sözleri zihninde yankılanıyordu : Yıllar önce bu krallıkta yaşayan bir şövalyenin oğluydum. 8 yaşımdayken gözlerimin ucundan geçiyor. Herobrine'nin kahkahaları gözümün önünde tekrar tekrar canlanıyor. Kendimi dövüş sanatları üzerine adadım.
Vetroit'in o parlak gülüşü aklından geçiyordu. Parlak gülüş sanki Ashley'in gözüne güneş gibi vurmuştu. Bu yüzden de gözü sulanmıştı ya. Daniel Ashley'e usulca döndü. Ve ona sarıldı. Usulca 'Geçecek Ashley, can dostum Vetroit'i kurtaracağız!' dedi. Ashley buna inanıyordu.
Büyücü şatonun gıcırtılı kapısını açtı. Büyücü yaşlı, ak sakallı bir dedeydi sanki. Gür ve hoş bir konuşması vardı. Tane tane kelimeleri konuşuyor, yuvarlamıyordu. Büyücü tahta merdivenden yukarı çıkmaya başladı. Bir odanın kapısı belirmişti. Bu odada Vetroit kalmıştı dedi. Ashley odaya daldı. Vetroit'in fotoğraflarını gördü. Onun parlak gülüşü ve neşe saçan gözlerini anımsadı. Gözünden damlalar düştü. Daniel bu sefer karışmamayı tercih etmişti.
Büyücü Merlin merdivenin tam karşısındaki kapıyı araladı ve içeri girdi. Büyük bir kutu masanın üzerinde duruyordu. Masanın üzerindeki kutunun içinden bir parşömen çıkardı. Ve herkesin duyduğundan emin olan bir sesle başladı:
söylenir. Bu nefret dolu yaratığı öldürmek sadece bir kişinin elindedir. Lord Vetroit'in kutsal kılıcı ile Lord Vetroit öldürebilir.
Merlin gözlüğünü hafifçe aşağı indirip Daniel'e baktı. Merlin derin nefes aldıktan sonra söze başladı. Ben bunu Vetroit'den saklıyordum. Herobrine'yi öldürme tutkusu ile kendisine bir zarar vermesini engellemek için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder